Dag 16 Key Largo-Soest (een lange dag:)

Toen ik dit gisteren opschreef kon ik mij niet voorstellen hoe lang de dag wel zou worden. Maar 's ochtends was alles ok, routine: zwemmen, ontbijten, spullen inpakken alleen dit keer niet naar een ander hotel maar naar huis. Wim wilde niet te vroeg bij de luchthaven zijn dus had e.e.a. gepland. Rond 10.30 naar de Keys Outlet op 25 minuten rijden vanaf het hotel maar wel richting de airport. Zo gevonden en nog even wat spullen aangeschaft waar we echt niet zonder konden. Om 13.45 richting luchthaven. Echter alweer behoorlijk druk dus om 14.45 koortsachtig zoeken naar een pomp, want de auto moest vol afgeleverd worden. 15 uur moest hij terug zijn maar 14.57 parkeerden we de auto en complimenten voor de firma Hertz. Een kwestie van auto neerzetten, sleutel op het dashboard en voordat we konden inchecken borg alweer vrijgegeven. Zo simpel kan het dus zijn. Daar kunnen ze bij British Airways nog wat van leren. Een lange rij voor de incheck (de app deed het nog steeds niet) en toen we aan de beurt waren werd gemeld dat er niet voor de 2 koffers betaald was. Slimme Miran, goede reisleidster, zocht snel de bevestigingsmail van travelgenio op en toen konden de koffertjes toch gratis mee. Enthousiast vroegen wij om 3 plekken in de rij bij het raam en 1 aansluitend in het midden. Daar werd niet op gereageerd maar de incheck heer moest wel met zijn leidinggevende in gesprek. Zeker 10 minuten wachten en Miranda dacht dat het geregeld zou worden maar nee hoor. De tickets werden ons meegegeven en bij het snel lopen naar de gate bleek dat we verspreid door het vliegtuig zaten. Kinderen in tranen maar we hebben het , met behulp van passagiers , zo weten te regelen dat we 2 aan 2 kwamen te zitten met 8 rijen er tussen. Op zich rustig maar daar gaat nog wel een briefje over naar BA. Eerst nog even door de douane en beveiliging waar de half lege tube tandpasta die Wim perse wilde meenemen voor oponthoud zorgde. Maar de lieve dame liet de tube wel door. Later op Heatrow kwam dezelfde tube er niet doorheen. "We zijn hier strenger dan daar." Opvallend: bij de douane in Miami stond aangegeven dat Manila Airport zich niet aan de beveiligingsprotocollen houdt. Er wordt aangeraden daar niet op te vliegen.....17.05 uur eindelijk zitten en taxiën, hierna lang stilstaan waarop de piloot vertelde: het was noodweer in Miami en in de lucht waar gevlogen moest worden. Dus we moesten wachten, dat werd rond 19 uur vertrekken waardoor deze vlucht op 10 uur zitten zou komen en we de vlucht naar Brussel zouden missen. Eenmaal airborne duurde het de geplande 8 uur en 20 minuten. Echter nog wel een paar rondjes boven Londen i.v.m. de drukte. Uit het vliegtuig lopend een mail van Frank: er zouden geen plekken meer zijn op de vluchten van Brussel vandaag. Maar als we naar Amsterdam zouden kunnen komen wilde hij ons daar wel ophalen. Top aanbod maar gelukkig was er om 13.40 een vlucht van BA naar Brussel waar wel plek op was. Geluk bij een ongeluk want onze originele verbinding is niet naar Brussel gevlogen maar naar Lille......... hoorden we van Frank. Wat zal daar aan de hand geweest zijn. Maar goed, we zitten nu sinds 8.30 uur op Heathrow, zijn als er geen oponthoud meer komt vanavond om 18.30-19 uur thuis. Dan zijn we in absolute uren onderweg geweest van 10.30 tot 12.30 de volgende dag. Totaal 24 uur !! Kids moe en Miran zit er helemaal doorheen..Maar dan hebben we ook wat gehad dus we mogen niet klagen. 15 heerlijke dagen, 700 foto's, 16 verhalen(13 A4 tjes tekst) , ontzettend veel leuke reacties, bedankt daarvoor!

Dag 15 Key Largo-Key Largo (John Pennekamp SP)

Kinderen zijn wederom best moe dus ik mag gelijk zelf beginnen. Goed geslapen (behalve Serena die al om 6.30 uur wakker was. )Uiteindelijk om 9 uur aan het ontbijt dat prima was. Daarna 2 uurtjes relaxen bij het zwembad, heerlijk weer om dit te doen. Rond 11.30 uur naar het John Pennekamp State Park om het snorkelen te regelen. Een lunch halen bij de windex: een hele gegrilde kip in stukken en wat croissants. In het park wat rondgelopen en in een aquarium alvast voorpret over hetgeen gezien zou gaan worden onder water. Typisch Amerika,snorkelen snel geregeld maar nog veel werk aan het invullen wan allerlei (elektronische) papieren waarbij we afzien van alle claims tegen de organisatie. Het leuke is dat dit nu allemaal elektronisch gaat, zelfs de kaart van het park moet je downloaden. Geen papierverspilling meer en alle info in je mailbox. Na de lunch inschepen en op een komische manier alle veiligheidsvoorschriften doornemen. Vol het gas er op naar het “dry rock” reef. De kapitein kiest iedere keer zelf welke reef hij neemt naar gelang het weer of de drukte. Hier was veel te zien en ook “jesus” was daar. Een beeld van Jesus gemaakt van koraal. Niet huggen want dat doet pijn. Na 3 kwartier varen het anker uit en allemaal overboord. Nou ja, eerst Miran en Serena. Serena schrok zo van die diepte onder haar dat ze heel snel weer aan boord was. Maar de dappere ging na enkele minuten toch weer en heeft veel gesnorkeld en zelfs van de boot afgesprongen. Veel moois gezien ook. Wim en Mart zijn gaan zwemmen, van de boot afspringen en beiden even met een duikmasker onder water gekeken. Wim vond het maar troebel en Mart had een grote vis gespot. Miranda heeft bijna het hele uur in het water liggen dobberen. Chapeau voor de dappere meiden en vooral voor Serena, bang zijn en toch doorgaan omdat ze het zo graag wilde. Zo gaaf konden wij mannen ons niet voorstellen..dobberen boven het Reef...Gele, Rode, Blauwe, Zebra vissen niet normaal!!! Geen foto's dit keer ..want geen onderwater camera. Voor de geintresseerden even google op het John Pennekamp State Park en je zult zien..https://www.google.com/search?biw=1366&bih=625&tbm=isch&sa=1&ei=o5jLXKbfM-jl_Qbq0aTYDw&q=john+pennekamp+state+park+snorkeling&oq=john+pennekamp+state+park+sn&gs_l=img.1.0.0i19j0i8i30i19.13998.23814..26755...4.0..0.183.2005.3j15......0....1..gws-wiz-img.......0j0i30j0i5i30j0i8i30j0i30i19j0i5i30i19.D6KTrEMe_9Q

De terug vaart was precies op tijd, de koppen tellen en gassen maar weer. Wederom naar het zwembad met zn allen...Ranger Mart stuitte hier nog op een grote kameleon! douchen en eten op het resort. Best prijzig: een glaasje wijn kostte bijvoorbeeld 9 dollar. Maar lekker gegeten, live begeleid door een Alan Jackson imitator (country, genre: “beer on the tap, girl on my lap” ) Geweldig. Het was na het eten nog maar een half uurtje wachten op de mooie zonsondergang. Ook de lampjes van de kinderen gingen uit dus naar de kamer , even relaxen en de laatste volle dag is alweer voorbij. Flinke reis voor de boeg...

Dag 14 Miami-Key Largo (Everglades)

Mart was zo leuk geweest om de wekker te zetten op de telefoon van Serena: Wim kon hem om 6 uur uitzetten. Om 8 uur opnieuw wakker en zelfs Miranda ging zwemmen in het best frisse zwembad. Na 1 duik was het genoeg en ze ging snel weer naar de kamer. Haar heimwee gaat spelen! Mart en Wim hielden het wat langer vol.Ontbijt was niet inclusief en bijkopen koste wel 60 dollar dus op naar de Denny's waar het zeker zo lekker zou zijn en 1/3 kost. Het was weer een heerlijk ontbijt, daar kun je best aan wennen. Omdat we nog tijd over hadden nog even langs wat winkeltjes met souvenirs en t shirts. Wederom goed geslaagd. Terug bij de BW waar we door de bosbrand veel te kort geweest zijn, laadde Wim de auto en checkte Miranda uit. Op naar Key Largo. De Sunshine State deed zijn naam vandaag geen eer aan: regen op weg naar de Denny's, veel bewolking op weg naar Key Largo.Wim stelde voor om i.v.m. het slechtere weer niet gelijk naar Key Largo te rijden maar eerst nog even het nationale park de Everglades te bezoeken. En als bij toeval ging de zon weer schijnen. Het is een echt nationaal park met een echte ranger die vriendelijk uitlegde waar wat te doen was en een plattegrond mee gaf. (toch weer anders dan een State Park) Eerst naar Royal Palm, van de naam zie je niets terug maar veel gators, schildpadden, zelfs op het voetpad, en vogels. Prachtige watertjes en mangroves. Gelukkig hadden wij Ranger Mart mee. (nee mam, dat is een Heron dat zie je toch zelf ook wel ;-)..https://en.wikipedia.org/wiki/Heron oke....Daarna nog 3 trails en bij de derde nog even aan een liaan geslingerd. Zo deed Tarzan dat dus. Helaas was Wim er te zwaar voor. Hierna in een uurtje bij de bestemming: Gilbert's Resort. Bij het oprijden van Key Largo aan de rechterkant. Mooi idyllisch plekje aan het water. Mooi zwembadje en een klein strandje. Kamer niet groot maar wel van alles voorzien. Gelijk gaan zwemmen want, ondanks een tropische regenbui in de Everglades, was het warm en zonnig. Miran raakte aan de klets met een Nederlandse vrouw en na een half uur had ze alle info over de snorkel mogelijkheden hier. We besluiten bij de Denny's verderop te gaan eten en gelijk te bekijken wat we morgen zouden gaan doen. Miranda kwam op google het John Pennenkamp State Park tegen en je bleek daar ook nog een snorkeltocht te kunnen regelen. Het hek was al dicht maar Miran loodste Wim tegen het verkeer in naar het rangerhuisje. (I could arrest you for that, maar Miran deed het woord en was te lief ;-))Daar werden grapjes over gemaakt en we kregen duidelijke info. Als het weer morgen rustiger was zouden we daar gaan snorkelen. Anders konden we er ook kayakken. Terug op het resort wilden de kinderen zwemmen en Wim en Miranda gingen hun welkomstbonnen omzetten in een drankje in de Tikibar. Zitten aan het strand kijkend naar de kinderen in het zeewater begon Mart ineens te schreeuwen: er kwam een krab aan en daar was de ranger best bang voor. Hierna kwam de nachtwacht (security) vertellen dat het beter was als de kinderen in het donker niet in de zee gingen i.v.m. de aanwezigheid van Gators. Begrijpelijk dus nog even doorzwemmen in het zwembad en wederom gezellig kletsen met de Nederlanders van hedenmiddag en op naar de kamer, kids naar bed en een drankje op ons balkonnetje :) Inmiddels 600 foto’s ...

Dag 13 Ft Myers-Miami (Everglades)

Serena's beurt:

miranda had het slecht vannacht om 10 uur er waren namelijk criminelen miran kreeg een rood lampje op er hart van een pistol maar gelukkig werd ze niet dood geschoten

We werden wakker serena mart en wim gingen nog even zwemmen mart nam maar een duik serena en wim bleven nog even miran ging zich opmaken toen gingen we ontbijten en toen reden we naar de airboot we moesten even wachten maar het was wel leuk we scheurden door de bossen we zagen geen krokodil maar wel een racoen (wasbeer )hij kon wel bijten toen gingen we daar even wat broodjes eten toen reden we naarhet hotel maar er was jammer genoeg file omdat er brand was een bosbrand toen moesten we nog 2 uur en 1 kwartier door de brand

De ochtend verliep volgens de inmiddels gebruikelijk manier. Ontbijt was ook niet top in JOHO maar zoals al eerder gezegd, kan ook niet voor dat geld. We wilden weer lunchen met broodjes dus eerst langs de Wal-Mart, dit keer onvriendelijk langzaam personeel. Kan een keer gebeuren en het is natuurlijk de 13e dag. In Everglades-city jungle Erv al snel gevonden (https://www.jungleervairboatworld.com/ ) Betalen en binnen 15 minuten met z'n 4 en met 2 anderen in een airboat voor 6 personen op pad. Eerst nog even wat muggenspray om leksteken te voorkomen. De captain vond Miranda wel leuk en liet dit merken door fors wat grapjes over Mom te maken. Het begon heel sloom en we vreesden al dat we een slechte keus gemaakt hadden maar toen kwamen we in het gebied waar stond “normal safe operation” Het gas ging er op en wat een spektakel, de kinderen gilden en Wim hield zich nog eens stevig vast.Na afloop werd gelijk door Mart en Serena gezegd dat dit samen met Gatorland toch wel het beste was van de hele vakantie. En of we nog een keer konden. Dat kon niet want het is ook een prijzig gebeuren. Maar als je hier bent moet je dit toch echt wel gedaan hebben hoor. Waar ter wereld kun je een swamp in met een airboat? Lekker geluncht (picknicken houden we erin) en de boardwalk en gatorshow bezocht. Dat hield niet over dus gelijk weer snel weg. (commercieel gedoe) Kan een keer gebeuren en het is natuurlijk de 13e dag. Via de 41 op pad naar Miami, 3 keer stoppen om gators, schildpadden en vogels te zien. Gewoon in een grote sloot langs de weg of bij parkeerplaatsen. Miran zegt nog: in 1 blik: vier gators, 2 megagrote schildpadden, vissen en een Osprey..hoe dan? Hier een bord dat ook de Python aanwezig is..altijd fijn te weten als je er loopt...weet je waar je op moet letten. (verhoging van de wandelvreugde). Ging allemaal heel voorspoedig tot 20 mijl voor Miami. In de verte rook en een file die stilstond. Na lang stilstaan hielden de mensen in de auto achter ons een omgekeerde auto aan. Wim snel mee luisteren het bleken Nederlanders te zijn die vrij vooraan stonden: er was een bosbrand, al sinds 11 uur vanochtend, en het kon nog een uur duren maar ook nog 6 uur.We besloten dan ook maar om te rijden, de https://miami.cbslocal.com/tag/brush-fire/41 terug en via de 29 en A75 terug richting Miami. Overal waarschuwingen voor Panters (Nou dat weer..moet niet gekker worden..niet gespot) Uiteindelijk 2,5 uur later bij hotel dan gepland. Dan eerst maar even eten. Bij het hotel aangekomen bleek Miranda niets teveel gezegd te hebben, wat een luxe kamer, mooi zwembad en ligging (zie de foto's) Jammer dat we er niet eerder waren maar kan een keer gebeuren en het is tenslotte de 13e dag. Omdat we weer goede wifi hadden via de apps van Martijn de uitslag van Ajax binnen, mooi resultaat waar we blij van werden. Nog even zwemmen en in het luxe restaurant/sportsbar een biertje/wijntje doen. Daarna nog een keer zwemmen en de leuke 13e dag is voorbij.

Dag 12 Sarasota-Ft Myers (Sanabel Island)

Mart heeft nog energie en begint te schrijven;

we waren wakker geworden. mart en wim gingen naar het zwembad wim ging er niet in martwel.toen gingen ze naar het kamertje wim zei waarom ging jij niet serena? Ze gaf geen antwoord.Ze gingen naar de ontbijtzaal daarna naar het zwembad.

Toen drinken halen en gaan.naar een eiland en tandem halen. mart en mama zagen een leguaan.En naar toe lopen toen zagen ze een zwarte slang

We waren inderdaad wakker geworden en Mart en Wim zijn naar het zwembad gegaan, Geen hottub dus Wim ging niet zwemmen. Prima ontbijtje en de kinderen zijn daarna nog even gaan zwemmen. Het was best wel weer een pittige rit (bijna 2 uur) naar Sanibel Island maar er is zoveel te zien onderweg dat dat geen probleem was. Wederom , net als gisteren, een lange brug verbonden met eilandjes naar Sanibel Island. De Garmin doet het tot nu toe geweldig en leidde ons rechtstreeks naar Bill's bike rental. Reisadviseur Miranda had weer haar best gedaan! Wim en Miranda besloten een fiets met hulpmotor te nemen...... : een tandem. Wim met Serena en Miranda met Mart. Het hulpmotortje van Miranda deed niet echt zijn best. Sanibel Island heeft zo'n ontzettend relaxte sfeer, Fietsers en voetgangers hebben overal voorrang en niemand lijkt haast te hebben op deze maandag. Gezien de borden v.w.b. parkeren is dat in het weekend heel wat anders. Na 100 meter fietsen deed iemand zijn best de aandacht van Wim en Serena te trekken maar die waren net lekker op gang en fietsten door. Ze zagen de M en M's niet meer komen dus omgedraaid. Hadden ze mooi een 2 meter lange leguaan gemist die naast de green van een golfbaan lag. M en M hadden hem wel gezien maar geen foto kunnen nemen. (niet normaal zo groot) Wel nog even met z'n 4 en op zoek geweest en tijdens het zoeken bijna gestruikeld over een ca 1 meter lange zwarte slang.....Hierna doorgefietst naar het vuurtoren strand. Prachtig strand met inderdaad heel veel schelpen. Omdat we maar 2 uur de fietsen hadden gehuurd eerst maar door met onze tocht langs vuurtoren en stranden. Mooie roofvogel gespot die echt niet bang was. Net voor het inleveren van de fietsen een grote bikiniwinkel en Serena moest beslist een nieuwe. Ze had er al snel 1 gevonden en dat werd hem. Fietsen inleveren met 1 zwarte hand voor Wim: ketting was er af gelopen. Met de auto naar het J. N. "Ding" Darling National Wildlife Refuge. 4 mijl rijden door een natuurgebied, bijna geen beest gezien. En wat stinken sommige mangrove bossen zeg, niet normaal meer. Trail gelopen..die muggen vinden Miran best fijn. Helemaal lek gestoken... Kortom, geen succes. Nog zwemmen en schelpen zoeken op het strand. Zelfs Miranda kon de lokroep van de zee niet weerstaan en is er in geweest. Toch nog even in de Golf van Mexico gezwommen. Het was inmiddels al 17.45, terug naar het vaste land voor een diner. Na het eten besloten om nog even langs de Miramar outlet te gaan. Gezellig gewinkeld. In het donker terug naar onze overnachtingsplek voor vannacht: het Howard Johnson hotel vlakbij de airport. Het bleek op een lugubere plek te staan, er zaten zwervers op de parkeerplaats en het was nog snikheet in de kamer. De airco moest door ons aangezet worden. Omdat het zwembad al dicht ging bij het donker worden ook daar geen verkoeling kunnen krijgen. Maar we slaan ons er door heen:) Reisadviseur Miranda had een keer alleen naar de prijs gekeken (62 euro, 4 personen slapen + ontbijt) maar niet naar de omgeving. Ze moest dit bijna met de dood bekopen want ze claimt dat er bij het ijs halen een rood puntje van een geweer op haar shirt verscheen. Biertje op de goede afloop ;-) Ze heeft wel gelijk, er was ingepland dat we hier alleen maar zouden slapen, laat aankomen en bijtijds weer weg gaan want morgen via de Everglades naar Miami. We zullen de wedstrijd van Ajax niet kunnen zien maar hopelijk wordt er een goed resultaat behaald waardoor het volgende week nog leuk is. We zijn nu al 2 uur hier en het is nog snikheet, dat wordt een lekkere nacht

Dag 11 Crystal River-Sarasota (Caladesi Island)

De beurt is weer aan Serena:

we werden wakker mart serena en wim gingen weer zwemmen serena en mart sprongen als eerst in het koude bad want dan was de hottub heel warm. wim ging als eerste in de hottub want wim is niet slim, en miranda ging zich eerst weer opmaken. toen ging serena nog even oma bellen en toen gingen we naar de ontbijtzaal. serena nam 2 bakjes joghurt en 1 wafel mart nam het zelfde maar dan 2 muffins er nog bij toen gingen we weer de spullen halen in het kamertje en serena en mart waren zo slim om hun aipet,s in hun shirt te doen maar wim en miranda kwamen er al achter in het kamertje. toen reden we naar caladesi island daar gingen we eerst een broodje eten. toen gingen we met een bootje naar een ander deel van caladesi island daar gingen we wandelen en toen we aan het wandelen waren ging wim stiekem met een takje op mart ze rug er waren daar heel veel ratel slangen dus hij dacht dat het een slang was dus hij rende weg en er kwamen zelfs heel veel traantjes. toen kregen we het heel warm we vonden het wel tijd voor een ijsje mart nam een hele grote sandwish maar hij kreeg hem wel op toen liepen we naar het strand. serena ging als eerst de zee in daarna gingen wim en serena heel diep de zee in zelfs lange wim kon er niet staan. toen gingen we een schelpen museum maken miran en mart gingen ze zoeken en serena maakte ze schoon en wim deed helemaal niks. toen gingen we trug naar de boot onderweg zagen we 2 dolfijnen klein en een grote toen stopten ze daar even

En toen was het 21.50 uur en was Serena moe. Schrijven gaat steeds beter. Omdat het een lange rit was mochten Serena en Mart met de ipads op de achterbank, (wat een verschil in beleving:)) het waren lange rechte wegen (I95 south) dus ze zouden niet veel missen. Wel nog een hele grote Turtle (schildpad) van ca 70cm langs de weg. Dit keer een lunch bij de walmart gehaald (we zijn gewend aan picknicken lekker buiten) en na bijna 2 uur rijden het laatste stuk in de file naar Honeymoon Island, Het is zondag en langs de smalle weg/brug naar het eiland toe veel Amerikanen met achterwielen van de pick-up truck in de zee aan het relaxen. Wat ontzettend veel jet-ski's en boten op het water. Allemaal haastig ergens naar toe want wat gaan ze hard die amerikanen. Honeymoon SP fee betalen en parkeren. Op naar de veerpont naar Caladesi Island, komen aan bij kaartverkoop: is er net een jetskiër tegen de pont aangevaren. Twijfel of de boot nog wel gaat maar hoera: we mogen om 13 uur mee naar dit paradijs. Mooi tochtje van ca 20 minuten. Op het eiland de nature trail van ruim 2,5 Miles gelopen. Lijkt niet ver maar met 35 gr C een hele prestatie. Geen ratelslangen maar wel een arend die in een boom een grote vis aan het opeten was. Leuk om te zien. De gebruikelijke salamanders en eekhoorntjes waren volop aanwezig. Snikheet van het lopen door naar het strand, (Idyllisch) wit zand en blauwe zee. Een foto zegt niet genoeg dus anders even google op Caladesi Island. Het zeewater was niet echt verkoelend. Bijna hottub temperaturen. Hier spotten wij nog een armadillo. Serena heeft de terugvaart al beschreven. Wederom in de file om weer op het vasteland te komen. Nog 1,5 uur naar Sarasota. Onder andere over de skyway nabij Tampa. Wat een hoge brug over de zee, toen wij er over heen reden ging er net een cruiseschip onderdoor! Onderweg een applebee's voor goede hamburgers en uiensoep. Langs de route niet voor niets gelezen: een full belly makes happy! In Sarasota nog net even de zonsondergang meepikken in een prachtig woonwijkje. Days Inn bleek wederom een goede keus, net gerenoveerd en na even gezwommen te hebben een eind aan weer een leuke en lange dag maken. Nog even genieten van een goed glas whisky en slapen maar.

Dag 10 Chrystal river- Chrystal River (Chassahowitzka SP)

Mart wilde het eerste stuk schrijven dus hij mag weer beginnen.

ze waren wakker geworden en mart en papa gingen zwemmen. Later kwam serena erbij.Toen zag mart een bordje waarop stond verboden onder 14. mart en serena rende eruit naar het kamertje daar waren wim en miranda. Ze zeiden omkleden en naar de ontbijtzaal ! ze haddenlekker gegeten toen gingen ze naar de boot verhuur. Ze moesten wel eventjes wachten voordat ze een boot hadden.En toen moest pappa mee de boot in het water tillen en de mevrouw keerde hem om en er zat een scherp randje aan en pappa sneed zich er aan en had heel veel bloed.

En toen was het 22 uur en Mart zo moe dat hij toch maar gaat slapen. Alleen nog aan toe te voegen: bij het ontbijt een interview door de plaatselijke vvv. Deze vergistte zich door te praten over Indians ipv Native Americans (dat leeft hier nog sterk!) Het originele plan om te zwemmen met zeekoeien is gecanceld , ze waren er niet meer: allemaal de golf ingezwommen. We zijn dus in plaats daarvan naar het Chassahowitzka SP gegaan , na een tip van de ranger gisteren. (Voormalig thuisbasis van de Native Americans , wij zeggen eigenlijk ook Indianen) Het park kun je alleen in per boot dus daarom een kayak gehuurd. Zeg maar 2 want er passen maar 2 personen in. Wat een avontuur! We hadden een splitsing van mannen en vrouwen bedacht en zo begonnen we aan de tocht met een klein plattegrondje als hulpmiddel. Miran zag na 5 minuten al een gator, dat verhoogde de feestvreugde......... De 2e linksaf bleek een smal stroompje te zijn, als we daar een gator tegen kwamen konden we tenminste niet uitwijken. Toch door gepeddeld en na 1,5 uur kayakken op de bestemming gekomen: The Crack waar het bronwater uit de grond kwam. Er waren al best wat mensen maar nog niet te druk. 1 van de mooiste plekken van Florida om te lunchen, maar wij hadden niets mee....... Dus wat pinda's, sultana's , banaan en chips. Alle voorraden kwamen mooi op op deze manier. Vrolijk terug kayakken en wederom(gelukkig in open water) een ontmoeting met een gator, gelukkig geen grote en snel door peddelen. (Dit keer was er geen bingo of speurtocht voor de kids, dus hebben we ze verteld hun speurneus op te zetten voor gators, dolfijnen, zeepaardjes, vissen en schilpadden en...zoet waren ze op zoek) Op de terug weg nog even langs de 7 sisters bron, Serena en Mart even zwemmen: boven een 10 meter diep gat waaruit helder water van 72 gr F komt. De kayaks inleveren en op naar een Chassahowitzka trail. Niet echt bijzonder maar wel afgemaakt en terug naar hotel om lekker te zwemmen. Eten bij de Chili's want Mart vindt de pizza daar zo lekker en de rest kan daar ook goed slagen. Kinderen kunnen zelf bestellen want dat went snel. Na het etarnaen een zonsondergang boven de golf van Mexico bekijken, er was een groot feest op het strand inclusief band. Rond 20.15 zon onder en wij , met de meter diep in het rood, op zoek naar een tankstation. Gehaald en Mart heeft de auto even afgetankt. In het hotel nog even zwemmen en hottubben, gezellig kletsen met leuke amerikaansen en een tennistrainer die nog getraind had met Petr Korda (heel lang geleden dus). De kids spelen in het zwembad met hun “amerikaanse”vriendjes en daarna gingen de lampjes uit.

Dag 9 Kissimee-Christal River (2 State Parks)

De kinderen worden enthousiast van schrijven. Vandaag de beurt voor Serena: we werden wakker mart en wim gingen zwemmen serena had gister heel hard haar door de hottub dus ze wilde dat niet nog een keer en miranda ging zich eerst opmaken want anders had zij een blote billen gezicht (tekst van Oma) toen reden we naar de denny's serena en mart hadden weer drie pannenkoekjes en een ei toen reden we weer trug naar het hotel om de spullen te halen maar toen we daar waren zei miran opeens mijn tas met al mijn paspoorten en mijn telefoon ligt er nog we reden weer naar de denny's miran raakte helemaal in stress maar hij lag er nog gewoon toen reden we eerst naar three spring state park toen deden wij een wandeling bij een meer en mart en serena kregen een bingo kaart en dat moesten ze allemaal vinden, een rij van 5 was bingo ze hadden uit eindelijk 3 bingo's en toen kregen ze een pakje waar je een armbandje mee kon maken.

Een mooie samenvatting waaraan ik alleen kan toevoegen dat het state park Three sisters was in Crystal river, dat het 2 uurtjes rijden was van Kissimee naar Chrystal River en dat het op de wegen rondom Orlando wel heel erg druk was. De bingo hield in een soort speurtocht voor kinderen in het park.Ook vertrokken we met dikke regen maar Miranda, die naast ornitholoog, bioloog ook meteoroloog is wist te vertellen dat het om 12.10 uur droog zou zijn in Chrystal River. En dat klopte precies! Voordat we het park ingingen wederom brood en beleg gehaald. (die picknick bevalt prima in die state parks) Dit keer 2 plakken proeven van de Frans Canadese slager die met veel plezier Frans met Wim sprak. Na een rit met een busje in het state park aangekomen. Serena had zo'n honger. Ze zei: “doe mij maar een heel brood van kap tot kap.” (van wie is die uitdrukking?) Het hele Italiaanse brood met een pond rosbief en kalkoen was zo op. Het state park was een mooi meer met een wandeling in de buurt van ca 3 km. In de winter een heel spektakel als er 100 zeekoeien in dat meer liggen maar die waren er al vandoor. De laatste was 2 april gezien hoorden we van de Chief Wildlife Officer (Ranger) die het ook leuk vond om met Mart op de foto te gaan. Mart is vanaf vandaag Junior Wildlife ranger! Hij had ook nog ideeën veel uitstapjes voor morgen. Deze mensen weten echt precies wat en waar te spotten!! Na het bezoek aan het park op naar de plaatselijke Best Western. Wat een mooi hotel, ontvangst met versnaperingen en water, een zwembad met uitzicht op de Christal River omringd door palmbomen, een mooie kamer en super snelle wifi. (echt alle faciliteiten wat een luxe) Echt een aanrader en natuurlijk aanbevolen door Miranda, die naast ornitholoog, bioloog, meteoroloog ook een reisadviseur blijkt te zijn. Zo goed geregeld. Wat zal ze nog meer in petto hebben:) Miranda probeerde zich al 3 dagen te herinneren welk state park ze 10 jaar geleden gedaan hadden dat zo mooi was. Toch iets dat ze wat minder goed kan. Wim ging zitten, dacht aan BBQ Bill en ja hoor, even googelen en Manatee Springs state park was zo gevonden (zelfs Frank was dit niet gelukt). Natuurlijk in Chiefland en BBQ Bill was een echt “red neck” restaurant met heeeel veeeel pick-ups voor de deur en ontzettend dikke mensen binnen. Genoten van garnalen (Miran) en een halve kip van de BBQ (Wim) en een hot dog (Mart) een een friet (Serena). Hierna op naar Manatee Springs State Park. Ontvangst door de Ranger en ook hier een park map ontvangen. Ook hier wordt inmiddels entree gevraagd maar wat was het mooi, bomen met sluiers erin, prachtig helder water en veel eekhoorns, wat hertjes, een schildpad, de onvermijdelijke wasbeer, ibissen en wat springende vissen. Gelezen dat er per dag 4 miljoen liter water naar boven welt, en dat het water van zo diep uit dat de aarde komt dat het het hele jaar 72 gr F is en dat daarom in de winter de manatees in die bronnen gaan zitten . Met al dat vet zijn het gewoon koukleumen. Heel erg mooi en de omweg wel waard. Naar huis over de Hwy 19 en daarna de hottub(bubbelbadje) in met een glas rode wijn. Overal vuurvliegjes...magisch! Even gezellig kletsen met een leuk stel uit Michican met NL voorouders en de kids naar bed!