Toen ik dit gisteren opschreef kon ik mij niet voorstellen hoe lang de dag wel zou worden. Maar 's ochtends was alles ok, routine: zwemmen, ontbijten, spullen inpakken alleen dit keer niet naar een ander hotel maar naar huis. Wim wilde niet te vroeg bij de luchthaven zijn dus had e.e.a. gepland. Rond 10.30 naar de Keys Outlet op 25 minuten rijden vanaf het hotel maar wel richting de airport. Zo gevonden en nog even wat spullen aangeschaft waar we echt niet zonder konden. Om 13.45 richting luchthaven. Echter alweer behoorlijk druk dus om 14.45 koortsachtig zoeken naar een pomp, want de auto moest vol afgeleverd worden. 15 uur moest hij terug zijn maar 14.57 parkeerden we de auto en complimenten voor de firma Hertz. Een kwestie van auto neerzetten, sleutel op het dashboard en voordat we konden inchecken borg alweer vrijgegeven. Zo simpel kan het dus zijn. Daar kunnen ze bij British Airways nog wat van leren. Een lange rij voor de incheck (de app deed het nog steeds niet) en toen we aan de beurt waren werd gemeld dat er niet voor de 2 koffers betaald was. Slimme Miran, goede reisleidster, zocht snel de bevestigingsmail van travelgenio op en toen konden de koffertjes toch gratis mee. Enthousiast vroegen wij om 3 plekken in de rij bij het raam en 1 aansluitend in het midden. Daar werd niet op gereageerd maar de incheck heer moest wel met zijn leidinggevende in gesprek. Zeker 10 minuten wachten en Miranda dacht dat het geregeld zou worden maar nee hoor. De tickets werden ons meegegeven en bij het snel lopen naar de gate bleek dat we verspreid door het vliegtuig zaten. Kinderen in tranen maar we hebben het , met behulp van passagiers , zo weten te regelen dat we 2 aan 2 kwamen te zitten met 8 rijen er tussen. Op zich rustig maar daar gaat nog wel een briefje over naar BA. Eerst nog even door de douane en beveiliging waar de half lege tube tandpasta die Wim perse wilde meenemen voor oponthoud zorgde. Maar de lieve dame liet de tube wel door. Later op Heatrow kwam dezelfde tube er niet doorheen. "We zijn hier strenger dan daar." Opvallend: bij de douane in Miami stond aangegeven dat Manila Airport zich niet aan de beveiligingsprotocollen houdt. Er wordt aangeraden daar niet op te vliegen.....17.05 uur eindelijk zitten en taxiën, hierna lang stilstaan waarop de piloot vertelde: het was noodweer in Miami en in de lucht waar gevlogen moest worden. Dus we moesten wachten, dat werd rond 19 uur vertrekken waardoor deze vlucht op 10 uur zitten zou komen en we de vlucht naar Brussel zouden missen. Eenmaal airborne duurde het de geplande 8 uur en 20 minuten. Echter nog wel een paar rondjes boven Londen i.v.m. de drukte. Uit het vliegtuig lopend een mail van Frank: er zouden geen plekken meer zijn op de vluchten van Brussel vandaag. Maar als we naar Amsterdam zouden kunnen komen wilde hij ons daar wel ophalen. Top aanbod maar gelukkig was er om 13.40 een vlucht van BA naar Brussel waar wel plek op was. Geluk bij een ongeluk want onze originele verbinding is niet naar Brussel gevlogen maar naar Lille......... hoorden we van Frank. Wat zal daar aan de hand geweest zijn. Maar goed, we zitten nu sinds 8.30 uur op Heathrow, zijn als er geen oponthoud meer komt vanavond om 18.30-19 uur thuis. Dan zijn we in absolute uren onderweg geweest van 10.30 tot 12.30 de volgende dag. Totaal 24 uur !! Kids moe en Miran zit er helemaal doorheen..Maar dan hebben we ook wat gehad dus we mogen niet klagen. 15 heerlijke dagen, 700 foto's, 16 verhalen(13 A4 tjes tekst) , ontzettend veel leuke reacties, bedankt daarvoor!