Al ver voor de wekker stond Miranda al in de kamer: we gaan! Snel wassen, aankleden en stil op pad zodat het gastgezin niet wakker werd. In 3 kwartier in de buurt van de Budgetparking waar we na enig zoeken de Quick parking vonden....... Duidelijk aangegeven zullen we maar zeggen. De shuttle naar de luchthaven ging meteen en in no time stonden we voor de incheckbalie. Wim was al, met de hulp van Frank, enkele maanden bezig met inchecken via de BA site en de BA app maar het was hem niet gelukt dit online te doen. Aan de rij te zien hadden meer reizigers daar een probleem mee gehad. We werden echter vriendelijk geholpen door een Vlaams sprekende madam die gelijk alle passen voor de hele trip in orde maakte. Nadat we als laatste passagiers het vliegtuig in gegaan waren, we moesten beter “calculeren” volgens de stewardess, waren we voordat we de koffie en thee ophadden al in Londen. Door security ging wat lastiger: Serena werd gefouilleerd en Wim moest door diverse scans voordat ze erachter kwamen dat zijn halskettinkje alle alarmen deed afgaan. Miranda raakte in lichte paniek toen ze haar mascara moest afstaan (want vloeibaar???) en.... de aftershave van Wim. Laatste 2 zaken kregen we terug maar haar tafelmes en flesje drinken was ze kwijt. Met de bus naar terminal 3 (zeg maar de polderbaan van Heathrow) en lekker aan de bacon en eieren. Het was nog maar 2 uurtjes wachten. Die vlogen voorbij, even relaxen, wat winkeltjes kijken, niets kopen en op naar het vliegtuig. Volgens Frank aardig gedateerd maar wat een mooi groot vliegtuig, ook van binnen als nieuw. We stegen volgens ons op tijd op en na 10 minuten had Miranda al de zo gewenste ontmoeting met een Manatee. Maar dit was de menselijke soort, een vrouw , 6 x de grootte van Miranda kon het niet waarderen dat die haar leuning naar achteren deed tegen haar aan. Miran zie ik niet zo vaak boos maar dit was heel aardig. De stewardess moest zelfs komen sussen en bood de zeekoe een andere stoel aan. Wilde ze niet en maar blijven rammen op die rugleuning. Miran van plaats laten ruilen met Mart en leed was geleden. Totale score tijdens de vlucht: Miran 4 uur slaap, Mart 2 en Serena en Wim niets. Wel een perfecte verzorging door vriendelijk personeel en een vlotte vlucht, British Airways is echt een aanrader. Wim zelfs voor het eerst van een vliegtuigmaaltijd gegeten, de hete kip. Onderweg tegenwind van 150 km per uur waardoor de snelheid zeker 120 km per uur terug liep maar toch op tijd in Miami. Totaal verbouwd daar, met de monorail naar de douane, ook die werkt veel sneller dan vroeger. Ruimbagage kwam vlot, autoverhuur het gebruikelijke gezeur over tanken afkopen en extra verzekering maar al snel naar de Jeep Cherokee. Zoveel snufjes maar geen navigatie, dat koste 18 dollar extra. We zijn niet gek dus bij de Walmart een Garmin met levenslang updates van de kaarten gekocht. Die gaat gewoon mee naar huis en kost over 14 dagen gerekend minder dan de helft. Hotel snel gevonden, de traditionele Dennys' en daarna naar het hotel terug om lekker te badderen in zwembad en hottub. De voorspelde thunderstorms bleven achterwege, prima weer, wel wat bewolkt maar geen regen en 26 gr. Op weg naar de kamer spotte Mart het eerste wildlife, een 10 cm lang salamander(tje). Na 22 uur reizen was de pijp leeg. Kinderen rap in slaap en wij nog even schrijven, tv kijken, lezen en slapen.